De strafadvocaat bewaakt hondstrouw de wettelijke rechten van een verdachte. En zo moet het zijn.
Onder het motto “twee weten meer dan één” neem ik met enige regelmaat mijn hond mee naar kantoor. Ik zeg wel mijn hond, maar om precies te zijn is het de hond van Babette, mijn echtgenote. Een grotere hondenvriend(in) bestaat er niet.
Baziel is een Parson Russell terriër. We vonden hem destijds bij een fokker in Enschede. Hij was het kneusje in het nest puppy’s. In stamboomtermen niet moeders mooiste. Onderbeet, knik in de staart en een afhangend oortje. De fokker waarschuwde nog dat wij met deze hond geen prijzen zouden winnen, maar wat kon ons dat nou schelen? Wij waren meteen verkocht. Al elf jaar is Baziel ons trouwe maatje. We kunnen er ons geen voorstelling van maken dat er mensen zijn die hun hond niet goed behandelen. Helaas, dat blijkt in de praktijk weleens anders.
Afgelopen zomer meldde zich een relatie met een dagvaarding voor een zitting op een vrijdagmorgen bij de politierechter in Breda. Hij werd verdacht van overtreding van de Gezondheids- en welzijnswet voor dieren. Het kwam er op neer dat de klant twee Jack Russells zonder verzorging in een auto in de gloeiendhete zomerzon had achtergelaten. De hondjes waren bijkans op sterven na dood toen de politie ze net op tijd uit hun benarde positie had weten te bevrijden door het portier van de auto te forceren.
Omdat Babette en ik toch van plan waren om dat weekend in België door te brengen stelde ik voor dat zij met mij naar de zitting mee zou gaan zodat we na afloop meteen door konden reizen. Tijdens de heenreis lichtte ik de casus aan Babette toe. Bij het aanhoren van de gebeurtenissen daalde haar sympathie voor de cliënt al direct onder het vriespunt. “Moet ik die man straks een hand geven?”
De zitting verliep goed, althans in mijn optiek. Het dossier bevatte een aantal aanknopingspunten om het bewijs ter discussie te stellen. Ik bepleitte vrijspraak. De politierechter ging daar uiteindelijk in mee. Klant blij, echtgenote boos. Hoe kun jij….!!!
De reis van Breda naar onze eindbestemming voltrok zich in een wat gespannen sfeer. Het bespelen van de politierechter was een peulenschil vergeleken bij de inspanning die ik moest leveren om Babette te overtuigen van het fundamentele recht van iedere verdachte op adequate rechtshulp, zelfs als die verdachte wordt beschuldigd van dierenmishandeling.
De strafadvocaat bewaakt hondstrouw de wettelijke rechten van een verdachte. En zo moet het zijn.
Frank