Gisteren ben ik voor de eerste keer mee gegaan naar de kantonrechter. Binnen mijn opleiding HBO-Rechten komt de kantonrechter regelmatig voorbij. In de afgelopen jaren heb ik dan ook een beeld gevormd over deze rechter. In mijn verbeelding was de kantonrechter nog formeler, deskundiger en standvastiger dan de civiele rechter, bestuursrechter of strafrechter. In het verleden ben ik vaker mee naar zittingen geweest, maar nog nooit bij de kantonrechter. Uit mijn ervaring weet ik dat zittingen over het algemeen lang niet zo gestructureerd gaan zoals wij dit op de opleiding moeten leren. Bij de kantonrechter had ik dit anders verwacht. Waarom weet ik eigenlijk niet.
Het zittingsgebouw
Met de bovenstaande gedachten in mijn achterhoofd vertrok ik samen met Caren met de trein naar de kantonrechter in Nijmegen. Na een korte ‘stadswandeling’ kwamen we aan bij het gele gebouw aan de Oranjesingel, oftewel Rechtbank Nijmegen sector Kanton. Mijn eerste gedachte was: ‘Waarom heb ik nooit geweten dat dit gebouw het Kantongerecht Nijmegen is?’ Lichtelijk beschaamd stapte ik de rechtbank binnen. Er zullen vast mensen van mijn leeftijd zijn, die de inrichting ‘ouderwets’ vinden. Ik vond het juist een karakteristiek gebouw met een mooie uitstraling.
De casus
De zitting ging over een geschil tussen onze cliënt en een Vereniging van Eigenaars (hierna: VvE). De VvE had een verzoekschrift ingediend waarbij zij een vervangende machtiging vroegen voor het wijzigen van de akte van splitsing. Onze cliënt zou namelijk gebruikmaken van de centrale ruimtes in het appartementsgebouw, maar niet meebetalen aan de kosten van de schoonmaak daarvan en de kosten van de lift. De akte van splitsing is een belangrijk document binnen de VvE. In deze akte wordt het gebouw en de daarbij behorende grond gesplitst in een aantal appartementsrechten. Het Burgerlijk Wetboek geeft de mogelijkheid om een akte van splitsing te wijzigen indien alle appartementseigenaren hun medewerking verlenen. Indien een of meer van de appartementseigenaren hun medewerking niet verlenen, kan er zoals hier ook gebeurde een vervangende machtiging worden gevraagd aan de kantonrechter.
Mondelinge behandeling
Met een, naar mijn mening, sterk verweer op zak stapten we de zittingszaal binnen. De kantonrechter gaf eerst een korte inleiding over de zaak, benoemde het verzoek en stelde de aanwezigen voor. De wederpartij kreeg vervolgens de gelegenheid om te beginnen met hun reactie op ons verweer (pleidooi). Het pleidooi van de wederpartij was op zijn zachts gezegd ‘slapjes’. Veel argumenten klopten van geen kant. Bovendien was de structuur in de zitting direct verdwenen. De kantonrechter liet partijen een soort van gesprek voeren, waarbij elkaar uit laten spreken geen overbodige luxe was. Dit was dus toch wel iets anders dan dat ik mij had voorgesteld. Na de bespreking van het pleidooi en de reactie van Caren daarop, was het voor mij al duidelijk dat de rechter de vordering niet ging toewijzen.
Kenmerken rechter
Op rechtspraak.nl vond ik de kenmerken van de rechter. Een rechter is onafhankelijk, onpartijdig, integer, deskundig, maatschappelijk betrokken en standvastig. Onder standvastig staat dat de rechter knopen durft door te haken, wikt en weegt tijdens de rechtszaak en vervolgens een duidelijke beslissing neemt. Door ons sterke verweer en het blunderen van de wederpartij, leek het mij een afgedane zaak. De rechter had hier in mijn ogen de ideale kans om te laten zien dat hij standvastig is. In plaats daarvan werd er op verzoek van de rechter afgesproken dat partijen toch nog even gaan overleggen of er niet alsnog bereidheid is aan de kant van onze cliënt om mee te betalen aan de schoonmaakkosten en de kosten voor de lift.
Het is dus nog even afwachten hoe deze casus gaat eindigen. Een ding is zeker, het was een leerzame ochtend vol met verbazingwekkende momenten.
Kelly Weijdt