“Boer Jansen” is eigenaar van een braakliggend perceel grond in de Achterhoek en heeft een buurman, “Boer De Vries” met ‘landhonger’. Indachtig het spreekwoord ‘het gras van… is altijd groener’ besluit hij zijn koeien te weiden op dat malse gras. Jansen woont een eind van zijn perceel af en beschouwt het als een rustig bezit waar hij niet veel naar omkijkt.
De Vries besluit daarom niet alleen zijn vee van het malse gras te laten profiteren, maar het perceel ook te gaan exploiteren in het kader van zijn evenementenbedrijf “Golfen bij de Boer”. Aangezien boerengolf een populair teamuitje is voor Randstedelijke kantoorjongens, is De Vries in staat aardig munt te slaan uit de nonchalance van Jansen. Na enige tijd krijgt Jansen lucht van de hele zaak en hij vraagt De Vries een einde te maken aan het gebruik van het perceel (van verjaring van het recht de beëindiging van het gebruik te vorderen is gelukkig nog net geen sprake). De Vries ziet de dubbele bron van inkomsten niet graag opdrogen en start een kort geding procedure tegen Jansen. De vordering: Jansen maakt misbruik van zijn eigendomsrecht door De Vries geen (gratis) gebruik te laten maken van het perceel dat Jansen zelf toch niet gebruikt. De rechter maakt hier gelukkig korte metten mee: het eigendomsrecht is een sterk recht, Jansen ontzegt terecht aan De Vries het gebruik daarvan en veroordeelt hem dan ook in de kosten van de procedure, forfaitair bepaald op € 1.200,=. De werkelijke kosten bedragen echter al gauw zo’n € 4.000,=, zodat om Boer De Vries het verschil uit te leggen tussen ‘mijn en dein’ Jansen € 2.800,= heeft moeten betalen. Zo beschouwd is de grazige weide toch niet bepaald een rustig bezit voor Jansen!
Caren