Advocatuur
Eén van de kernwaarden van ons kantoor is “meesterschap”. Deze kernwaarde hebben wij gekozen omdat het staat voor advocatuur-eigen normen, waarden en kwaliteitseisen die van generatie op generatie worden doorgegeven. Jonge advocaten beginnen hun loopbaan als advocaat-in-opleiding en leren het vak van een patroon en van oudere collega’s. Kennis, ervaring en levenswijsheden worden doorgegeven aan de nieuwe generatie, die daar weer eigentijdse aspecten aan toevoegt en dat op zijn of haar beurt weer doorgeeft.
Mijn patroon
Mijn entree in advocatuur is al weer bijna 19 jaar geleden. Terugkijkend zijn belangrijke lessen die mijn patroon mij leerde: ken je dossier. Ken de feiten van A tot Z. Zorg dat je je nooit laat verrassen op een zitting door een niet goed bestudeerd dossierstuk. Neem niets voor vanzelfsprekend of aannemelijk aan. Onderzoek iedere bewering van de wederpartij op de kwaliteit van de onderbouwing. Verder leerde ik in de praktijk dat mensen allerlei rollen spelen, al dan niet gedreven door belangen die men juist wil verbergen of juist koestert en waarvoor men bereid is te vechten.
Bij de rechter
Een zittingszaal heeft voor mij geen geheimen meer. Ik geniet van het moment dat ik mijn toga aantrek. Een betoog houden is leuk, maar nog mooier is scherp te kunnen reageren op het pleidooi van de wederpartij. Met dossier- of wetskennis diens argument onderuit kunnen halen, is een prachtig onderdeel van het werk. Het vak van advocaat verveelt geen moment. Er gaat vrijwel geen dag voorbij, of ik leer weer iets nieuws waarmee ik mijn kennis en ervaring verrijk. Kennis die uiteraard ook weer gedeeld wordt.
Judo
De principes van kennis delen en ervaring doorgeven, gelden ook bij judo. Deze sport beoefen ik al ongeveer 30 jaar. Tot aan het einde van mijn studententijd was ik niet erg gedreven om steeds hoger te komen. Mijn laatste examen deed ik in 1998 voor de blauwe band.
De meester
Enkele jaren geleden pakte ik de draad weer op bij Wilfred Derks. Aangemoedigd door mede-judoka’s (waaronder Frans en Henk, zwarte-banders van 80+!) werd het vuurtje aangewakkerd om het pad op te gaan naar het halen van de zwarte band. Wekelijks ging ik twee keer trainen en in december 2017 was de bruine band een feit. Toen begon het serieuze werk.
Mijn uke
Niks in het leven gaat vanzelf. Alles vergt oefening en training. Met engelengeduld en volgens een strak programma bleef John als uke mij keer op keer aanwijzingen geven, waar ik mijn voet moest plaatsen en dat vegen iets anders is dan haken. Met Hans fietste ik wekelijks naar de dojo. Op de terugweg herhaalde hij als een mantra: “Je kunt het wel, maar je moet het rustiger doen, niet zo gehaast, dan wordt het slordig”. Anderen waren bereid hun eigen trainingstijd te gebruiken om mij met hen extra te laten oefenen.
In de dojo
Het examen naderde. De wekelijkse lessen komen in het teken van de voorbereiding daarvan. Ik krijg opdrachten en moet die voor de groep uitvoeren. En ineens ben ik weer terug bij af. Ik maak fout op fout en op de tatami sta ik te stuntelen als een beginner. Het zelfvertrouwen van in de rechtszaal is in de dojo ver te zoeken. Kan ik dit wel? Van werken met je hoofd, naar werken vanuit beweging is ineens een grote stap. Wilfred hamert op balans verstoren, rust bewaren, op souplesse in plaats van kracht werken: “Je moet de juiste voorbereiding treffen voor de beoogde worp, het moet zín hebben wat je doet.” Wederom belangrijke lessen en wederom absorbeer ik alles.
Examen
De dag van het examen. De apps met succeswensen van de judogroep, vrienden en familie stromen binnen. Iedereen leeft mee. Met 29 enigszins gespannen kandidaten zitten we op de houten bankjes voor de matten. We wensen elkaar succes en aanschouwen elkaars prestaties. Ik sta zesde op de lijst, maar het programma wijzigt en ineens ben ik aan de beurt. Focus. Concentratie en gáán. Het examen verloopt niet foutloos, maar het is heerlijk om op die mat eindelijk het geleerde te mogen demonstreren. De zwarte band is binnen een kwartier een feit. Ik voel me superblij. En dankbaar. Want de zwarte band staat voor het leerproces, waar anderen belangeloos aan hebben bijgedragen. Zij waren altijd bereid om mij te helpen en de essentie van judo door te geven.
Meesterschap
Het succes wordt gauw gedeeld in de app. En nu door naar de tweede dan, denk ik hardop. “Nee,” zegt John, “zo simpel is dat niet. Je hebt nu de zwarte band en dat schept verplichtingen. Nu is het jouw beurt om de witte, gele, oranje en groene banders te helpen, verder te komen. Wat jij geleerd hebt, geef je weer door”. En zo is het. Meesterschap.